Όπως αναφέρθηκε ήδη, το κατασκευαστικό προϊόν, τόσο κατά τη διάρκεια της οικοδομικής δραστηριότητας όσο και κατά τη φάση λειτουργίας του, προκαλεί σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον, οι οποίες συνδέονται κυρίως με την κατανάλωση πρώτων υλών, ενέργειας, νερού, την παραγωγή αποβλήτων και την εκπομπή αέριων ρύπων (Assefa et al in press).
Προκύπτει, επομένως ως αδήριτη ανάγκη ο επανασχεδιασμός του δομημένου περιβάλλοντος (εσωτερικοί και εξωτερικοί χώροι κτιρίων – υπαίθριοι χώροι) αλλά και ο σχεδιασμός εκείνου προς δόμηση να εξασφαλίζουν συνθήκες θερμικής και οπτικής άνεσης, με την όσο το δυνατόν πιο εκτεταμένη χρήση παθητικών συστημάτων θέρμανσης, δροσισμού και γενικότερα μεθόδων φιλικών προ το περιβάλλον. Αυτού του είδους ο σχεδιασμός ονομάζεται Βιοκλιματικός.
Ο Βιοκλιματικός Σχεδιασμός αξιοποιεί την ηλιακή ενέργεια και την ενέργεια που προκύπτει από άλλες πηγές τις αποκαλούμενες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ), το μικροκλίμα αλλά και τις ιδιότητες των υλικών δόμησης, στο πλαίσιο πάντα της αειφορίας.
Συνοπτικά, οι στόχοι του βιοκλιματικού σχεδιασμού είναι:
Οι παραπάνω στόχοι τεχνικά επιτυγχάνονται με: